my first week in nyc

ondertussen is het half zes en zit ik in mijn bed, het is steen koud hier op de kamer (iets met een vervelende airco). Ik ben hier vandaag precies een week maar het voelt als veel langer, gek hoe snel iets kan wennen. De eerste week was onwijs leuk, maar ook vermoeiend, wel op de goede manier. Vermoeiend in de zin van, ik ben nu kapot en wil eigenlijk al slapen. Er is zoveel gebeurt en ik heb zoveel gezien. Zoveel mensen leren kennen, zoveel mensen na maanden op whatsapp te praten in het echt ontmoet en ik denk dat ik zo wel uren kan doorgaan. Het klinkt misschien negatief maar ik bedoel het positief ; op dit moment mis ik thuis nog helemaal niet. Tuurlijk vind ik het gek om alles van mijn vrienden op het internet te zien en er zelf niet bij te zijn. Het is gek om iedereen alleen te spreken via whatsapp en FaceTime maar ik weet ook heel goed dat ik met zes maanden weer terug ben en dat ik het hier onwijs leuk heb, nu al.

09.24.16 • global citizen

Een week voordat ik vertrok kocht ik een kaartje voor het Global Citizen festival, een festival met een line-up waar je u tegen zegt. Rihanna, Usher, Demi Lovato, Ellie Goulding, Major Lazer, Metallica, Kendrick Lamar en ga zo maar door. Hoe dichterbij het kwam, hoe minder zin ik erin kreeg. Mensen met wie wij zouden gaan verkochten allemaal hun kaartje, ik wilde bijna zelf mijn kaartje gaan verkopen. Gelukkig heb ik het niet gedaan want hallelujah wat was het onwijs gaaf!

09.18.16 • the way to new york

Half zes ging de wekker, het avontuur kon beginnen. De avond daarvoor was nogal chaotisch, slapen was mij ook niet geheel vlekkeloos verlopen waardoor ik niet erg wakker was. Na een iets te lange goede warme douche was ik klaar om te gaan. Samen met mijn mamma, broertje, opa, oma en lieve vriendinnetje Gabriella ging ik naar Schiphol. Het inchecken op Schiphol ging niet onwijs soepel, mijn vlucht naar New York stond er niet in, maar ik ben nu al een aantal dagen hier dus eind goed al goed. We dronken nog wat bij de Starbucks (vijf koffie voor Gabriëlla), liepen terug naar de incheckbalie en namen afscheid. Afscheid nemen ging mij een stuk makkelijker af dan verwacht. Dag mamma, broertje lief, Gabriella, opa en oma, ik hou van jullie, tot over zes maanden. 

afscheid nemen van Nederland

Zenuwen gieren door mijn lijf, onwijze vreugde gaat door mijn hoofd met hier en daar een splitsecond een beetje angst. Achttien september, over één dag, om half elf (minder dan vierentwintig uur dus) stijgt mijn vliegtuig, luchtnummer EI 101, van de vliegmaatschappij Aer Lingus, op met als stop Dublin. Waar wij landen om vijf over elf, als alles volgens planning gaat. In Dublin stijgt mijn volgende vliegtuig met het vluchtnummer EI 605 van dezelfde vliegmaatschappij op om vijf voor één met als eindbestemming Newark Liberty International, New York, United States of America, waar wij landen om kwart over drie in de nacht, nog steeds als alles volgens de planning gaat. Zo nu weten jullie mijn hele heenreis, wat onwijs fijn.